Ik zal me even kort voorstellen; Ik ben Bregtje, 45 jaar, moeder van 3 pubers en woonachtig in Den Bosch. Tot afgelopen voorjaar had ik nooit gedacht dat ik ooit zou gaan wielrennen.

Enthousiast gemaakt en opgewarmd door een aantal vrienden en vriendinnen kocht ik eind mei mijn eerste (tweedehands) racefiets. Sindsdien probeer ik twee keer in de week te fietsen; op woensdag en in het weekend. Ik geniet van het buiten zijn, het voldane gevoel en toch ook wel de trots na elke rit.

Maar het fietsen heeft me ook een kant van mezelf laten zien die ik op zich niet zo heel erg stoer vind. Ik ben namelijk een kei in uitstellen en soms zelfs uiteindelijk mijn snor drukken. Vooral op de woensdagen, want dan heb ik geen maatje en fiets ik alleen. En daarnaast heb ik ook geleerd dat ik in de basis eigenlijk ronduit lui ben. Na 5 kilometer lijkt het of mijn benen willen zeggen dat ze geen zin hebben om nog heel veel verder te gaan, ze willen liever omhoog op de bank. Dan moet ik echt even mentaal met ze aan de slag. Na zo’n 20 kilometer geven mijn benen hun protest vaak wel op en doen ze gelukkig gewoon weer wat ik van ze vraag. Maar ik vind dat soms dus wel echt zwaar… Zo blijkt die woensdag vaak een heuse uitdaging.

Afgelopen oktober ben ik nòg een uitdaging aangegaan. Ik heb me ingeschreven voor de Africa Classic in Malawi! Ik ga daar in september volgend jaar een fietstocht rijden van 400 km en 4000 hm in 6 dagen, langs dorpen waar Amref Flying Doctors werkt aan een gezonder en sterker Afrika. Ik heb dus een traject van trainen, volhouden, voorbereiden en allerlei andere zaken voor de boeg. Ik zou het leuk vinden jullie de komende maanden hier af en toe in mee te nemen. Momenteel ben ik bijvoorbeeld vooral druk bezig met onder andere het zoeken naar een (betaalbare maar goede) MTB. Net als de rest van Nederland zo lijkt het, want er is geen fiets te vinden… Ook in het werven van sponsors maak ik de de meest bizarre en grappige dingen mee. Maar daar vertel ik graag een andere keer meer over!