Fietsen in Zwitserland
De afgelopen weken is het hier prachtig weer. Dat maakt het berglandschap hier in Zwitserland nog ‘schöner’ op z’n Duits gezegd.
Ik ben Demi Vollering, professioneel renster voor Parkhotel Valkenburg en deels woonachtig in Luzern, een stad in Centraal-Zwitserland. Mijn vriend woont en werkt hier en daar bof ik mee.
Zwitserland is een van de mooiste landen die ik ken. Ja het is duur.. Want altijd als ik over Zwitserland begint krijg ik te horen: ”ooh wel duur daar toch?”. Ja klopt, maar het leven is hier ook erg mooi en van goede kwaliteit. Je moet gewoon weten wat de do’s en don’ts zijn. In de supermarkt zijn verse producten erg prijzig, zoals vlees en kaas. Van de andere kant komt het dan ook altijd uit de eigen streek. De eieren zijn bijvoorbeeld van de scharrelkippen van de boer waar ik langs fiets. Melk komt uit de koeien, waar ik op m’n mtb tussen door fiets.
Mijn fietsritjes hier zitten ook altijd vol avontuur. Ik kom bijna altijd wel een stukkie gravel tegen als ik op de racefiets ben, of in deze tijd van het jaar moet ik ook nog wel eens een stukje klunen door de sneeuw. Op de mountainbike sta ik soms ineens in een wei vol nieuwschierige koeien die allemaal op me afkomen, en met een kritische blik m’n fiets inspecteren. Ik geef ze een aai over de neus en neem even de tijd. En als ze me goed keuren loop ik rustig door met de mtb aan de hand tot ik weer verder kan fietsen, slalommend tussen de koeienvlaaien door. In een afdaling moet je, in deze tijd van het jaar, ook alert zijn dat er niet zo’n gezellig dier op de weg staat met een grote bel rond z’n nek.
Fietsen in Zwitserland staat sowieso altijd voor plezier uitdaging en avontuur.
Er is hier dan ook geen kilometer vlak. Alles gaat op en neer (behalve de rondjes rond het meer, die zijn ‘vlak’) maar daar hou ik juist van. Tijdens fietsen in de bergen vliegt je tijd voorbij. Wat het fijne aan Zwitserland is, is dat je hier hele mooie rustige bergweggetjes hebt, voor zowel op de mtb als op de racefiets. Op de mtb volg ik vaak de bordjes voor wanderweg, die paadjes lopen vaak tussen boerderijtjes en weilanden door. Sommige stukken zijn zo steil omhoog, dat je heel langzaam gaat en dan met halve wheelies bijna omvalt. Het zou eigenlijk sneller zijn om te gaan lopen.
Verder gaat op de mountainbike geregeld ons hondje ‘Flo’ mee. Ze vind het fantastisch om mee te rennen door de bossen, over de trails door de bergen. Ze is al heel goed getraind en in een super conditie, maar nog erg jong (7 maanden) waardoor ze af en toe in een rugzak mag. Ook in de rugzak heeft Flo erg veel plezier in het mountainbiken. Ze vertrouwt ons volledig en geniet van alle geuren om haar heen, de snelheid en het samen met haar baasjes zijn. Flo gaat niet alleen op de mountainbike mee, ook tijdens het tourskiën en het hardlopen nemen we haar mee.
Bij het tourskiën ging ze deze winter nog veel in de rugzak mee, maar volgende winter kan ze alles lopen. Ze vind het geweldig om te rennen door de sneeuw! Naar boven veelal in het loopspoor van onze ski’s en naar beneden met volle vaart door de poedersneeuw. Deze avonturen deel ik bijna altijd in mijn Instagram story’s, waarop ik dan ook veel reacties krijg van andere honden ‘baasjes’. Overigens is tourskiën een hele gave bergsport en een goede training, waarover ik alleen al een blog zou kunnen vullen.
Maar natuurlijk ben ik toch het meest onderweg op mijn racefiets. Op de racefiets kan je gaan voor bekende passen hier, zoals de Albulapas, Gotthard Tremola pass, Grimselpass, Furkapass, Sustenpass en noem maar op. Deze passen worden vaak gereden in de Ronde van Zwitserland (helaas tot nu toe alleen een meerdaagse voor mannen). Ik moet eerlijk zeggen dat ik de meeste van deze passen nog steeds niet gedaan heb. Ze liggen iets te ver van Luzern af om met de fiets heen te gaan, maar ik ga deze zeker nog een keer doen. Misschien deze zomer als de sneeuw weg is. Nu heb ik er in ieder geval de tijd voor, nu de wedstrijden niet door gaan.
Wel heb ik bijvoorbeeld de Klausenpas van beide kanten gereden en dat was een prachtige klim! Super mooi uitzicht ook, wat voor m’n idee iedere meter veranderde. Ook de Glaubenberg is een hele gave klim die ik al meerdere keren gedaan heb. Wij wonen in Luzern en die is dus lekker dichtbij voor heen en terug op de fiets. Vorige week heb ik hem voor het eerst dit seizoen weer gereden. Officeel was die nog niet open, maar hij was te doen. Ik moest op de top een paar honderd meter door de sneeuw lopen om m’n afdaling te kunnen inzetten. Normaal rijd ik de Glaubenberg, daal ik die af en rijd ik via de Glaubenbielenpass, een panorama strasse, weer terug richting Luzern. Dat is ook een prachtige klim, maar nog veel langer en hoger. In april ligt die zeker weten nog vol met sneeuw. Maar dit is een van mijn favoriete ‘lange duurtraining’ rondes. Een ronde van ongeveer 6,5 uur, 154km en 3365 hoogte meters.
Als je in Zwitserland gaat fietsen kan je verschillende fietsroutes volgen. Bordjes voor de gewone fiets of voor de mtb en dan heb je ook overal nog de gele bordjes van de wanderwegen (wandel/hike paden). Maar die laatste zijn niet altijd begaanbaar op de fiets, of je moet soms een stukje lopen, klimmen of klauteren met de fiets. Ik maak vaak een route via Strava. Zo zoek ik nieuwe weggetjes op en kijk ik goed of ze niet dood lopen. Heel vaak lopen weggetjes hier naar een boerderij op een heuvel en houd de weg bij de boerderij op. Maar er zijn ook heel veel boerenweggetjes die wel door lopen en dat zijn de allermooiste. Heel heuvelig maar echt super mooi en rustig, dat zijn mijn favoriete wegen om op te trainen.
Kortom fietsen in Zwitserland moet hoog op je lijstje staan. En voordat je meteen denkt: ‘veelste duur’, het is het waard! Eens verliefd op de bergen in Zwitserland, is altijd in liefde met dit prachtige land.
Dankjewel voor deze leuke gastblog Demi! Fietsen in Zwitserland stond al hoog op mijn lijstje, maar nu des te meer ;). Wil jij ook Demi haar avonturen volgen? Volg haar dan vooral op Instagram!
