Mijn verblijf bij Sportchalet Viehhofen deel 1

Zondagochtend pakte ik de laatste spullen in de auto. Ik appte Maaike, ik drink nog 1 kopje koffie en dan ga ik, komen jullie ook naar beneden? En dat deden we. We zeiden nogmaals dat de week zo tof was, op naar mooie samenwerkingen en daar ging ik. Terug naar het overprikkelde Nederland. Maar met een opgeladen hart, een rustig hoofd en hele mooie herinneringen. Vandaag neem ik je mee in mijn avontuur in Oostenrijk. Van de reis, die ik alleen deed met mijn auto en van de ritten die ik heb gemaakt.

De heenreis

Mijn ouders zijn hier in Groningen en zaterdagavond gaan we gezellig uit eten, Merel – mijn lieve huisgenoot – is ook mee. Mijn ouders en Merel ontmoeten elkaar voor het eerst en het is zoals ik al had verwacht, mega gezellig. We kletsen over van alles en uiteraard staat de reis naar Sportchalet Viehhofen centraal. Voor het eerst in mijn leven ga ik alleen op reis met de auto. Toen ik achttien was ging ik ook al eens alleen op reis. Toen ging ik voor drie maanden naar Engeland, ik wilde beter worden in Engels en dat doe je immers het beste in het land zelf, was mijn eigen conclusie. Dit keer ga ik met de auto naar Oostenrijk. Op verkenning voor de Fietsvrouwen reis en om even tot rust te komen. Uit mijn hoofd, terug in mijn hart. Zondag ochtend komen mijn ouders nog naar ons huis, we checken of ik alles heb. Ik kom er achter dat ik nog niet alles geregeld heb, dus mijn ouders helpen mij gelukkig nog even. Ik moet om half elf weg, tijd voor mijn pcr test ontmaagding. Ik heb een pcr test gekocht waarbij ik een reisdocument krijg, want dat was nodig voor het hotel waar ik in Duitsland overnacht.

Goed. Dat is gedaan, ik krijg voor 22.00 uur de uitslag en vertrouw erop dat alles goed komt. Bij terugkomst zitten mijn ouders in mijn huis en hebben we nog even alles gecontroleerd. We pakken samen de auto in en dan denk ik dat ik alles heb. Zij stappen hun auto in en gaan weer naar Amsterdam. Ik zwaai ze uit en moet stiekem even een traantje laten. Doei pap en mam! Dankjewel dat jullie even naar Groningen kwamen, om te helpen in mijn chaos. Het doet mij goed om ze nog even te zien en ik weet dat dat wederzijds is.

Ik ruim de laatste dingen op, stap in de auto en rij naar het tankstation. Nog even de auto vol tanken en dan is het tijd om te gaan. Op naar Oostenrijk! Ik spreek onderweg 100 en 1 spraakmemo’s in naar mijn vriendinnen en ik verveel mij geen minuut.

In mijn auto zit geen bluetooth speakers, dus ik heb eigenlijk continue mijn oortjes in. Door mijn oortjes klinken mijn favoriete deuntjes van Snelle, mijn muzikale spirit animal. Ik vind hem tof en steek dat niet onder stoelen of banken, iedereen mag het weten! Ik ken zo’n beetje al zijn muziek. Vind het een toffe dude. Door de muziek heen, hoor ik een raar geluid uit mijn auto komen. Ik kan het niet plaatsen, vind het raar, maar ga gewoon door.

Op een gegeven moment wordt het steeds harder en neem ik het geluid op. “Pap, de auto maakt een beetje een gek geluid, weet jij wat het is?” Nee, ik weet het niet.. Ik stuur het ook naar vriendinnen en mijn oom. “Misschien is je lager kapot?” Ik bel voor de zekerheid de garage waar hij vorige week even was om de laatste dingen te checken en de airco bij te vullen. Hmm, het klinkt haast als iets van een los wiel, maar dat zou super gek zijn, wij hebben er geen wielen af gehad! Vreemd denk ik, maar goed, hij doet het goed, ik voel me veilig, ik rij wel door. In Oostenrijk ga ik wel naar de garage.

Overnachten

Na zes uur rijden kom ik aan in Nürenberg. Ik ben moe, maar ook blij en trots! Ik heb het gehaald en het was eigenlijk helemaal niet zo spannend? Ik vond het juist leuk! Iedereen waar ik onderweg mee heb gebeld, stuur ik een appje. Ik ben veilig aangekomen! Opa en oma zijn blij het te horen, “je bent wel mijn enige kleindochter he, dus doe je wel voorzichtig!” Ja oma! Komt goed! 😁 Beantwoord ik.

Na het inchecken haal ik mijn knappe KTM Lisse Master uit de auto, de mannen bij het voetbalcafé staren naar mijn fiets en ik loop snel door naar binnen. Tijd om te slapen, ik ben kapot. Morgen wil ik weer vroeg op pad. Ik moet voor 8 uur van de parkeerplaats zijn, anders gaat het betaald parkeren in. Goed, mijn idee is om half 8 weg te rijden, dit wordt uiteindelijk 7.53. Zondag deed ik voor vertrek in Nederland nog een goede sessie boodschappen bij de Lidl, zodat ik niet zou verhongeren of zou moeten overleven op tankstation voedsel. Ik heb dus 2 spelt broodjes voor het ontbijt met hummus. Dikke prima! Ik trap de auto weer aan en heb er zin in. Woehoe! Op naar Oostenrijk.

Hoe verder ik ga, hoe blijer ik word en hoe minder ver je vooruit kan kijken. De bergen komen langzaam in zicht en er is niks zo fijn en mooi als dat. In de bergen vind ik mijn rust en ik heb ze al veel te lang niet gezien. Het voelt direct als thuiskomen. Het autorijden in de bergen leek me wat spannend, maar ook dit viel reuze mee! Hierbij moet ik wel vermelden dat het rustig was op de weg en ik geen complete cols met de auto heb gereden. Het spannendste lijkt mij file rijden in de bergen. Maar goed, ook dat zal vast wel goed komen als me dat wel was overkomen.

Na een kleine vier uur rijden kom ik aan in Viehhofen. Ik sla rechts af en zie dat ik omhoog moet. Shit denk ik, als ik hier elke keer na een tocht nog omhoog kom, denk ik dat ik daarna direct aan het zuurstof mag! Wat een steil stukje. Het is grappig hoe dat in je brein werkt. Ik zeg tegen mezelf “je hebt het nog nooit gedaan, dus het komt wel goed”. En dat komt het – blijkt later – ook.

Aankomst

Na die vier uurtjes rijden kom ik aan bij Sportchalet Viehhofen. Maaike en Joost zijn nog een mtb trail aan het verkennen dus ik pak mijn laptop en ga even aan het werk. Van Maaike had ik al de instructies gevonden over waar ik koffie kon vinden dus je snapt, ik was helemaal voorzien! Na een paar uur komen Maaike en Joost aan. Ze zijn blij! En ik ook. Goed en leuk om elkaar te zien, na al die keren via de app en mail. Ze zetten rustig de fietsen weg, ik ga nog even door en als Maaike zich heeft gedoucht komt ze weer naar me toe. Ze leidt me rond door hun appartementencomplex. Wauw, wat gaaf! Mijn mond valt stil – iets wat niet vaak en snel gebeurd – maar wauw. Het is er prachtig, overal is aan gedacht en de standaard hebben ze erg hoog gelegd. Maaike is merkbaar blij dat ze eindelijk weer iemand kan rondleiden en dat vind ik cool. Ik ben de eerste gast weer na alle Corona restricties. Je ziet direct aan ze dat ze het hebben gemist om gasten over de vloer te hebben.

Als laatst komen we boven aan, in het appartement waar ik mag overnachten. Wauw. Het grootste appartement en prachtig uitzicht over de bergen. Ja, ik snap heel goed waarom ze zijn geëmigreerd. Wat een heerlijke plek! In totaal zijn er 11 appartementen en er is beneden een gezamenlijke ruimte. Verder heb je beneden nog het skiruim, wat in de zomer wordt gebruikt voor de fietsen en je fietsschoenen. Multifunctioneel! Maaike laat het washok zien en daarna gaan we naar buiten. Een rondje wandelen!

Maaike legt uit dat je in de winters, met genoeg sneeuw, dit paadje naar beneden kan skiën en dat ze er net vandaan komen met de mtb. Dat is toch wel heel magisch he? Vanuit mijn balkon zie je ook de lift liggen. Tijdens het wandelen legt Maaike uit dat er nog een extra lift bij komt naar het andere gebied. Je kunt dus vanuit Sportchalet Viehhofen wandelen naar de lift. Straks gaan die liften zowel naar Zell am See als naar Saalbach Hinterglemm! Echt een top plek dus. 

Na het wandelen leg ik uit dat de auto een beetje een raar geluid maakte en of Joost morgen even met mij mee wilt naar de garage. Ik moet namelijk nog even oefenen op mijn Duits. Joost belt de garage en we kunnen de volgende dag de auto langs brengen.

Dag 2 de auto naar de garage

In de ochtend ben ik aan het werk. De Bochten clinic en Social Ride (morgen meer info!) komen er weer aan, dus het is tijd om alles achter de schermen goed te gaan zetten en content te produceren. Daarnaast heb ik nog veel te doen voor mijn andere werk vanuit Social Media Junkie. Joost komt naar me toe en zegt dat we zo de auto al weg kunnen brengen, maar dat ze morgen pas kunnen kijken. Helemaal goed! Wij brengen de auto weg en Joost brengt mij daarna naar de supermarkt. Daar doe ik week boodschappen. Rijst, pasta, veel groente, kwark, wat kip/rundvlees en garnalen neem ik mee. Bij terugkomst ga ik weer aan het werk. Later komt Joost naar mij toe, de garage belde. Ik kan de auto zo ophalen! Want het was heel snel verholpen: MIJN VOORWIEL ZAT LOS. Oh shit, even schiet er door mij heen wat er allemaal mis had kunnen gaan. Heel veel, maar dat is gelukkig niet gebeurd dus daar wil ik ook niet continue bij stil staan. Ik spring snel in mijn fietskleding en hoppa, naar de garage. Wel via de toeristische route en ik kom om 17.01 aan. Shit, als ik nog maar naar binnen mag.. Yes! Eerst herkennen ze me niet, maar daarna ben ik gelukkig welkom. De auto wordt voorgereden en ik moet vrijdag even terugkomen. Top, dat spreken we af. Bij terugkomst eet ik wat en daarna spring ik nog op de fiets. 32 kilometer en 300 hoogtemeters. Gelukkig heeft Joost mij gister geholpen met mijn bergverzet, want met mijn andere verzet had ik hier niet uit de voeten gekund hahah! Ik pak veel gravel en dat is eigenlijk ook wel heel tof. Al stopt mijn ademhaling voor mijn gevoel wel 1 seconden als ik tijdens het klimmen wil staan op de pedalen en ik weg glijd. Oke, dat doen we dus niet meer ;).

Na het fietsen en douchen spreken Maaike, Joost en ik beneden nog af. We bespreken het plan voor morgen. We gaan een route rijden die Joost en Maaike ook nog willen verkennen.

Dag 3 op naar Hintersee!

We spreken af om half 10. Ik loop naar beneden met mijn handen vol. De bidons zijn gevuld met TORQ, ik heb mijn favoriete flapjacks mee, Appel strudel en Carrot Cake en een gelletje. De banden pomp ik op tot 6 bar en dan gaan we! Maaike komt later met de auto naar de parkeerplek. Zij is op de mtb en heeft door haar schouderblessure nog niet veel meters gemaakt. Joost en ik gaan op de racer die kant op. De hele route roep ik hoe mooi ik alles vind. Het is zo’n magisch gezicht als je omringd bent door die enorme bergen. Het zonnetje schijnt goed en het is gezellig. We rijden in het begin een stuk langs Zell am See. Wauw! Wat is dat water mooi blauw en dan die bergen erbij.. Helemaal fantastisch. Ik zie mezelf hier al gidsen in september, met de meiden die mee gaan. Wat heb ik daar veel zin in zeg!
Na zo’n 2 uur fietsen komen we aan bij de parkeerplaats waar Maaike ook is. Met zijn drieën fietsen we verder naar Hintersee. Het is voor het eerst dit jaar dat ik echt mag klimmen en daar moet ik wel echt even aan wennen, maar wauw, wat is het mooi! Mijn bovenbenen doen geregeld even pijn, maar dit keer blijf ik pushen. Toen ik voor het eerst op Mallorca ging fietsen – twee jaar geleden- raakte ik nog in een halve hyperventilatie, nu gaat dat allemaal goed. Het is tof om te merken dat ik zoveel progressie heb gemaakt. Ik begrijp steeds meer waarom mensen zo gek zijn op fietsen in de bergen.

Het is bloedheet en mijn bidons zijn bijna leeg.. Maar we moeten nog wel een stukje. De koeien die we tegenkomen die hebben het goed voor elkaar, ze staan midden in de rivier. Lekker denk ik! Daar wil ik ook wel in liggen, maar ik fiets door. Hard gaat het allang niet meer, maar ik blijf vooruit gaan. Er zitten stukken van 14% tussen. Even denk ik dat ik het niet meer kan, maar ook dit keer lukt het. En wat word je ondertussen getrakteerd op fantastische uitzichten. Het is echt gaaf.

Na de klim komen we aan bij Hintersee. Wauw. Ik denk dat ik zoiets als dit nog nooit eerder heb gezien. Het is prachtig. Er ligt nog sneeuw op de bergen en wij zitten aan een tafel in de zon. Te genieten van de rit tot nu toe en het uitzicht. Even besef ik mij heel goed dat ik hier zit voor mijn werk. Hoe gaaf is dat? Ik heb dit altijd al gewild en nu lukt het mij. Daar ben ik best trots op!
We lunchen gezellig en gaan daarna weer naar beneden. Ik zeg tegen Joost en Maaike dat ik ze beneden zie. Dalen doe je op je eigen tempo! Dus tot straks! Ik ga nog niet zo mega hard, het is mijn eerste keer dalen weer sinds 1,5 jaar en daar wil ik even aan wennen. Het gaat goed en ik kom ze halverwege weer tegen. Maaike gaat de mtb trail weer op en Joost en ik gaan weer de weg op, door de tunnel en verder.

Na een kleine vijf uur komen we weer aan bij het laatste steile stukje voor Sportchalet Viehhofen. Even denk ik dat ik nooit boven ga komen, maar ook nu lukt het. Moe, maar voldaan stap ik de fiets af, pak ik een colaatje en zit ik nog even voor op de bank in de zon. Wat een top dag!

Later deze week neem ik je mee in dag 4, 5 en de terugreis! Jij kan als Fietsvrouw ook met mij mee op Wielrenvakantie naar Sportchalet Viehhofen! In september organiseren we twee Woman Only weken en dan zal ik jou langs deze fantastische routes gidsen.

Praktische informatie

Je deelt een 4 persoons appartement met 2 slaapkamers. Je slaapt op een 1 persoonsbed, maar deelt je slaapkamer met 1 andere Fietsvrouw. De badkamer en woonruimte deel je met z’n vieren. In de keuken zit een koelkast met een klein vriesvak. Ontbijt en diner zijn inclusief, de lunch en drankjes zijn voor eigen rekening.