Sander en ik zijn alweer even terug in Nederland. De tijd vliegt voorbij en het volgende reisje is morgen al, maar ik wil nog even terugblikken op de leuke persreis naar Bolzano, Italië. Voor Kirstenboerrigter.cc werd ik uitgenodigd om met Sander mee te gaan naar Bolzano. In dit artikel neem ik je mee in wat wij hebben gedaan. Binnenkort komt er nog een artikel online waarin ik meer uitleg geef over de streek! Lees je mee?
We vlogen vanaf Amsterdam naar Verona. Een prima vlucht die ook zo weer voorbij is. Na even wachten rolde de koffers de band op en kochten we een kaartje voor de bus. De bus bracht ons naar het treinstation. Met de trein reis je het laatste stuk naar Bolzano. Let er wel op dat je de juiste trein pakt ;). Wij dachten slim te zijn door snel in de trein te springen, alleen bleek dat de stoptrein te zijn, haha! Dus waren we alsnog wat langer onderweg. Na de treinreis waren we met zo’n tien minuten lopen bij ons hotel. Perfecto!
Aankomst en dag 1
Na het droppen van de koffers en het opfrissen was het tijd om naar het centrum te gaan, waar onze Italiaanse contacten al op ons zaten te wachten. We begonnen ons Italiaanse avontuur met heerlijke bubbels en een goed diner bij Stadt Hotel Città. Het eten was super lekker, dus zeker een aanrader.
Na het lekkere diner besloten we niet te lang te blijven hangen, maar rustig terug te wandelen naar ons hotel. De volgende dag hadden we namelijk een druk programma! Nog voor het ontbijt sprongen we de fiets op om even een klein rondje te fietsen. Het was namelijk tijd om onze startnummers op te halen bij de de start van de Giro Delle Dolomiti. Na het rondje fietsen was het tijd om ons klaar te maken voor het ontbijt. Heerlijk in het Italiaanse zonnetje met uitzicht op de bergen, genoten we van een lekker ontbijtje met goede koffie.
Na het ontbijt gingen we naar het centrum, waar we een als eerst een afspraak hadden bij het archeologen museum. Na de rondleiding wandelde we over de markt en daarna was het tijd voor een goede cappuccino (en espresso voor Sander) bij Thaler. Heel veel tijd hadden we niet, want er stond na deze goede koffie een wijnproeverij op ons te wachten!
Wijnproeven bij Weingut Schmid Oberrautner
Vanuit het centrum wandelde we naar de Weingut waar we enthousiast werden ontvangen. We kregen over het hele complex een rondleiding. Ze lieten ons de mooie, nieuwe, appartementen voor de verhuur zien. Echt een prachtige accommodatie om met je partner of gezin te genieten van deze mooie omgeving. Het is voorzien van alle dingen die je nodig hebt tijdens je verblijf in een appartement in Italië. Na het zien van de appartementen kregen we een rondleiding door de rest van het bedrijf. Het bedrijf zit al gigantisch lang in deze familie en ze werken er met heel veel plezier en passie aan. Overal kregen we te horen waar de ruimtes voor dienen en hoe het er in zijn werk gaat. Ik had zoiets nog nooit gedaan, maar vond dit echt heel leuk.
Na de rondleiding was het tijd om wijn te proeven. De maestro zelf was ook aanwezig en vroeg hoeveel wijnen we wilde proeven. Toen we vijf zeiden, kregen we er acht hahah! Het waren echt heerlijke wijnen en leuk om er meer informatie over te krijgen. Na het proeven van de acht wijnen, stond er een lekkere lunch op ons te wachten en mochten we een fles uitzoeken om er bij op te drinken.
In de tuin van de Weingut zaten we heerlijk en hebben we veel gekletst met de eigenaren. Het is altijd leuk om een ondernemer te spreken die zoveel passie heeft over haar/zijn bedrijf. Dat merk je aan alles! Na een paar uur zat de proeverij en lunch erop en wandelde we rustig terug naar het centrum. Onderweg was het tijd voor een ijsje. Eenmaal weer bij het hotel besloten we even aan het zwembad te gaan liggen. Ik heb daar een uur geslapen, hahah en was daarna weer hersteld. Tijd om mezelf klaar te maken voor de volgende proeverij.
Bier drinken en eten bij Batzen Hausl
Na het slapen aan het zwembad was het dus tijd om mezelf weer klaar te maken voor het volgende evenement van de dag: een rondleiding en proeverij bij Batzen Hausl! Ook Batzen Hausl is vanaf het hotel niet super ver wandelen. We kregen ook hier weer een super leuke rondleiding waarbij ons werd verteld over het concept, de verschillende bieren en mochten we alle ruimtes bekijken. Ze organiseren ook elk jaar een craft bier festival en dat lijkt me dus echt helemaal gezellig! Tijdens de rondleiding kregen we verschillende biertjes te proeven, waaronder een hazelnoot biertje. Deze vond ik echt super lekker! Bij Batzen willen ze niet de standaard biertjes brouwen, maar juist de wat gekkere en meer experimenteren. Daar hou ik wel van! Na de leuke rondleiding was het tijd om te eten. Dit deden we ook bij Batzen Hausl. Ik koos voor een heerlijk stuk vlees met patatjes. Top! Wederom een aanrader.
Giro Delle Dolomiti
D-Day! Na de wijn en bierproeverij, was het tijd om de bergen in de gaan met de fietsen. Ik heb me om deze dag vanaf het begin zorgen gemaakt, want ik voelde me er niet super fit voor, maar ik besloot gewoon mee te gaan en te kijken hoe het zal gaan. Na het ontbijt fietste we naar de start en niet veel later was het startschot. Bij de Giro Delle Dolomiti start je in een peloton. Gedurende de rit vormen er wel groepen, maar tijdens de stops worden deze weer samengebracht en het einde is ook in een peloton.
De proeverijen de dag ervoor waren uiteraard niet de beste voorbereidingen, maar goed, ik ging gewoon mijn best doen. Het eerste stukje ging helemaal prima en ik probeerde echt te genieten van het evenement, het uitzicht, de mensen.. Alles eigenlijk. De fiets en ik waren alleen niet zo’n goede match. Ik had direct al veel last van verschillende kwaaltjes, waardoor ik er steeds meer tegenop zag. Bij de eerste klim merk ik aan mezelf dat ik wat moet eten. Door de warmte en het klimmen kies ik voor een gelletje, maar ik krijg hem niet open… Super irritant. Ik besluit even te stoppen, maar sta door de warmte eigenlijk te trillen op mijn benen. Het gaat vrij moeizaam, maar goed, uiteindelijk lukt het. Eenmaal dat gelletje open, schiet ik het veelte snel naar binnen en slaat het op mijn keel, in combinatie met astma is dat geen feest zal ik je vertellen. Ik voel me vrij verrot, maar moet van mezelf alle zeilen bijzetten en het proberen. Proberen te genieten. Want het is er zo onwijs mooi. Ik had al eerder tegen Sander gezegd, ga maar gewoon fietsen, ik zie je later wel!
Het fietsen gaat steeds weer een stukje beter en onderweg raak ik geregeld met mensen aan de praat. Het is de eerste keer dat ik aan zo’n event mee mag doen en ik kijk mijn ogen uit. Zoveel mooie fietsen en het uitzicht is fantastisch. Onderweg merk ik dat mijn lichaam in combinatie met de fiets, niet echt een goede match is en krijg ik steeds meer last. Ik stap soms af, ik heb het zwaarder dan ik wil toegeven. Dat komt ook omdat er voor mijn gevoel een gigantische druk op staat, genieten gaat op sommige momenten echt niet. Ik ben uiteraard al een heel stuk gezakt in het deelnemersveld en maak geregeld een praatje met de organisatie, die vraagt of alles goed gaat. Ja, mompel ik. Ik heb het heet en alles doet zeer, maar het lukt op zich nog wel.
Via mijn Instagram stories probeer ik terug te gaan naar het moment, maar ik was zo teleurgesteld en moe, dat ik verder die dag van het event niks meer heb gedeeld. Het was echt een prachtige route, maar ik heb het niet echt gered. Na de eerste stop doe ik weer een poging, maar uiteindelijk val ik helemaal stil op de klim en alles doet zeer. Ik stap in de bezemwagen en ben heel chagrijnig, oeps haha! Ik baal. Maar weet ook dat dit de beste optie is.
Uiteindelijk heb ik wel nog delen van de tocht gefietst en kan ik toch wel weer genieten van alles wat er gebeurd. Het uitzicht is waanzinnig en ik ben vastberaden volgend jaar fit aan de start te staan met mijn eigen fiets. In de bezemwagen ontmoet ik andere deelnemers en we kletsen wat af, best gezellig ;). In totaal heb ik zo’n 50 kilometer gefietst, van de 90. Niet wat ik wilde, maar het is goed. Volgend jaar een nieuwe kans.
In de avond eten we bij Wirtshaus Vögele. Ik eet een hele lekkere risotto als voorgerecht, mijn hoofdgerecht ben ik helaas vergeten en als toetje heb ik een meeeega lekkere tiramisu. Echt top!
Rondje OberBozen
Na de Giro Delle Dolomiti van gister, besluiten we vandaag weer een stukje te fietsen. Sander heeft het rondje OberBozen uitgekozen. Dat is het perfecte moment om uit te testen hoe de gondel werkt, voor mij. Want fietsen in dit gedeelte is super tof, maar als je – net als ik bijvoorbeeld – even niet zo sterk bent of gewoon niet donkere rode stukken wilt klimmen, dan kun je met gemak met je fiets in de gondel naar boven. Sander en ik gaan tegelijk weg en als ik boven ben geniet ik van een heerlijke cappuccino met uitzicht over het treintje. Er verzamelen allemaal ouderen op het terras en je ziet dat steeds verschillende mensen even langskomen. Heel gezellig! Sander komt aardig oververhit boven en na een glas Cola gaan we samen verder. Het is een super mooi rondje en ik ben blij dat we op deze manier van beide manieren kunnen genieten. We roepen de hele tijd naar elkaar hoe fantastisch het is. Zo mooi..! We hebben niet heel lang de tijd, want er staat weer een lekkere lunch op ons te wachten. Maar voor die lunch is het tijd voor de afdaling! Ik vind dat dus echt leuk, maar ook nog wel spannend. Dat wordt dus trainen volgend jaar ;). Bij thuiskomst in het hotel zie ik dat ik een QOM heb, haha. Toch best leuk! Het is tijd om me op te frissen, we gaan luxe lunchen.
We mogen dit keer aanschuiven bij Tree Brasserie. Tree Brasserie is wederom op loopafstand van ons hotel en het eten én de dranken zijn mega lekker. Het concept is dat je meerdere gerechten besteld en deze deelt. We gaan onder andere voor courgette bloemen en slakken. Na de lunch hebben we even vrije tijd en ga ik even op bed chillen. Ik lees nog steeds het boek Ga op de Fiets, waar ik binnenkort eindelijk mijn review over zal online plaatsen! Ondertussen zoek ik vast de pizza uit, want in de avond dineren we bij een heerlijke pizzaria: Il Corso Bolzano. Het weer is wat veranderd en als we net zitten, begint het keihard te regenen en onweren. Oeps. De pizza is super lekker en na het eten wandelen we rustig terug naar het hotel.
Het is tijd om mijn koffer in te pakken en dat is nog wel even een klusje, want we hebben op meerdere plekken goodiebags gekregen. Onder andere twee flessen wijn.. Die moeten nog wel mee in de koffer!
Op 1 augustus gaan we weer rustig richting het vliegveld op dezelfde manier als we op de heenweg bij het hotel kwamen. Naar de trein, dan met de bus naar het vliegveld. Na wat vertraging komen we op Schiphol aan en staat mijn moeder op mij te wachten. Thuis trekken we de fles van Weingut Schmid Oberrautner open om de persreis af te sluiten met mijn ouders. Papa heeft vlees erbij gemaakt, perfecte combinatie bij de rode wijn.
Het was weer een super leuke persreis met Sander en ik heb echt genoten, ondanks dat het fietsen niet zo ging als ik wilde. Het is een prachtig gebied. De stad biedt veel mogelijkheden voor wielrenners, maar ook voor de niet fietser is er veel te doen! Bolzano heeft hele mooie (kleding)winkels en heerlijke terrasjes. Hopelijk mag ik er volgend jaar weer heen!
