Mijn verblijf bij Sportchalet Viehhofen deel 2

Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar man.. De tijd vliegt voorbij! Twee keer knipperen en we zijn opeens een week verder. Inmiddels ben ik alweer 1,5 week terug in Nederland en ben ik alweer druk met alle avonturen, opdrachten en gezelligheid in Nederland. Ik verblijf nu even twee weken in Deventer, maar het is de hoogste tijd om nog even terug te blikken op mijn workation in Oostenrijk, bij Sportchalet Viehhofen. Lees je mee?

In deel 1 van mijn avonturen bij Sportchalet Viehhofen nam ik je mee in de heenreis, mijn losse wiel (oeps) en in de eerste grote ronde. De rit naar de Hintersee. Een prachtige tocht waar ik de Fietsvrouwen voor de wielrenvakantie zo graag mee naar toe neem in september.

Dag 4 op naar de Pillersee!

Op dag 4 is het tijd om alleen op pad te gaan. Ik kreeg van Joost verschillende routes om te proberen voor de vakantie in september. Het is warm, net als de andere dagen. In mijn bidon heb ik de Lime & Lemon performance drank van Torq en ik neem wat Flapjacks en gelletjes mee. Het uitzicht blijft adembenemend. Die gigantische bergen.. Wat zijn wij als mens toch klein en kwetsbaar naast zulke gigantische bergen he? De route begint aardig vlak. Af en toe een stuk vals plat, maar niks noemenswaardig. Vanaf kilometer 41 begint het klimmen. Daarvoor fiets ik ook geregeld stukken in het bos, dat is erg fijn met die warme temperaturen. Ik smelt aardig weg en drink dus genoeg uit mijn bidons. Ik ben super blij dat ik deze grote bidons laatst van Nadine heb gekregen, want aan die kleinere had ik echt nooit genoeg gehad. Bij kilometer 50 heb ik het zwaar. De klim ligt pal in de zon, het is bloedheet en mijn water is bijna op.. Ik heb dus al bijna 1,5 liter gedronken. Ik besluit heel even te stoppen. Ik geniet enorm, maar het is vandaag ook wel echt even afzien. Na tien minuten stap ik weer op de fiets en gaat het langzaam verder omhoog. Hier en daar wat afdalen en een paar kilometer later kom ik bij de Pillersee uit. Ik zet mijn fiets tegen het terras aan en loop naar het winkeltje. 1 cola und a apfelstrudel bitte, zeg ik. Ik wil met de pin betalen, maar dat kan niet. Shit, de enige dag dat ik geen contant geld bij me heb. Ik vul mijn bidons, eet een Apfelstrudel Flapjack van Torq en ga even op het gras liggen. Schoenen en sokken uit. Er staan veel mensen in het water, ik doe ook een poging. Shit! Dit water is echt nog super koud?! Maar het is wel lekker. Even afkoelen voor ik zo nog +/- 50 kilometer mag fietsen. Naast mij zit een Nederlands stel waar ik mee aan de praat raak. De supverhuurder hoort ons praten en roept “He he! Eindelijk weer Nederlanders op visite!” Hij zegt zelf dat ie uit België woont, maar gek is op Nederlanders. Het is grappig hoe makkelijk Nederlanders in het buitenland met elkaar verbinden.

Na een half uurtje chillen stap ik weer op de fiets. Tijd voor het laatste stuk! Het is een fantastisch mooie route waar ik nauwelijks andere wielrenners tegen kom, laat staan wielrensters. Ik geniet enorm van het mooie uitzicht en mijn fijn KTM Fiets. Vorig jaar, toen ik m net had, mocht ik er meteen mee naar Oostenrijk en nu weer. De fiets wordt hier gemaakt en het is grappig om te zien hoeveel mensen mij aanspreken om de fiets.

De laatste 20 kilometer krijg ik het wat zwaar. Ik ben wat later vertrokken vandaag –  omdat ik in de ochtend nog volle bak aan het werk was. Mensen zeiden al wel “oh lekker op vakantie!?” maar voor mij is dit werk, hoe mooi is dat? Daar hoort soms ook wel laptop werk bij ;). – en heb onderweg niet echt een lunch stop gehouden, waardoor ik op het eind wat aan het einde van mijn Latijn ben. Via een super mooi stuk rij ik naar huis. De snelheid is er wel uit, maar ik geniet intens. Wederom is dit weer een prachtige route. Ik vraag mij af waarom ik altijd dacht dat Oostenrijk zo’n saai land is in de zomer. Ik heb mij echt jaren vergist!

Dag 5 – Rust!

Op dag 5 is het tijd voor mijn rust dag. Mijn benen voelen als lood aan en ik zie er moe uit. Niet super erg, ik heb vandaag een geplande rust dag. Vanuit het balkon werk ik de hele dag achter mijn laptop. Achter de schermen ben ik druk bezig om Fietsvrouwen naar een hoger level te tillen. Daarnaast komen er nieuwe opdrachten aan voor Social Media Junkie. Ik besluit wel even een klein stukje te fietsen, om de benen los. te maken. Ik ga de volgende dag namelijk weer op pad. Dus een beetje het zuur eruit trappen, kan geen kwaad.

Ik fiets naar Saalbach en weer terug. Een ritje van 17 km, maar hij lijkt eeuwen te duren. Mijn benen voelen zwaar, maar iets minder zwaar na het rijden van dit ritje. Ik ga weer naar boven, leg de benen omhoog en ga weer wat aan het werk.

Dag 6 – Laatste ritje

Vandaag staat er een 82 km rondje op mij te wachten met een kleine 1300 hoogtemeters. Ik heb nog nooit zoveel hoogtemeters in 1 rit gefietst, dus ik ben heel benieuwd hoe het gaat. Zeker met de zware benen van gister. Het wordt wederom warm vandaag dus ik besluit vroeg te vertrekken. Half 7 gaat de wekker. Ik ontbijt rustig en goed en rij om 8 uur weg. In Maishofen ga ik rechts weer richting Zell am See. Een super mooi meer waar ik eerder deze week ook al langs reed. Nu vanaf de andere kant. Ik blijf mij verbazen over de prachtige uitzichten. Die enorme bergen, waarvan sommige toppen nog besneeuwd zijn. Het is iets magisch.

Het eerste stuk is vrij vlak. Vanaf een kilometer of 30 begint er een klimmetje te komen. Ik voel meteen aan mijn benen: dit wordt een zware, maar super mooie dag. De uitzichten zijn opnieuw, indrukwekkend. Ik kan mijn ogen soms niet geloven. En ik besef mij 1000 keer dat ik hier mag zijn voor mijn werk. Hoe fantastisch is dat eigenlijk!? Na de eerste klim ga ik heel even in de schaduw zitten. Ook vandaag is het vrij warm en liggen de meeste stukken niet in de schaduw. Na een stuk afdalen begint het klimmen weer. Mijn Garmin geeft het hoogteprofiel aan en even vraag ik mij af hoe ik dat, met mijn huidige staat van mijn benen, ga volbrengen. Maar, ik hou vol en blijf pushen. Voor ik echt ga klimmen is het tijd voor de lunch.

Twee mannen van rond de 70 staan mijn KTM Lisse Master aan te staren. Ze vragen hoeveel hij weegt en wat hij kost. Ik geef netjes antwoord op de vragen, want waarom ook niet. De antwoorden zijn ook zo te vinden op internet. Als de beste man vervolgens beantwoord dat ik dan wel een hele rijke vader heb, moet ik me inhouden. Ik heb zo’n hekel aan dat soort uitspraken. Ik moet lachen en vertel dat ik de fiets in bruikleen heb, omdat ik ambassadeur ben van dit merk. Hij kijkt verbaasd en loopt weg. Ze gaan een tafel verderop zitten en blijven naar mijn fiets staren. Ik doe net alsof ik gek ben ;).

Na de snitzel is het weer tijd om verder te gaan. Nu gaat het echte klimmen pas beginnen! Het gaat moeizaam, maar het gaat. Op een gegeven moment worden de stukken 13% en weet ik even niet waar ik het zoeken moet. Er komt een renner voorbij en vraagt of alles oke is. Of ik het mentaal zwaar heb, pijnlijke benen, honger of dat het de warmte is. “all of that!” is het enige wat ik zeg. Hij snapt me. Ik drink wat water in de schaduw en kijk even goed naar de weg. Holyshit, ik ben echt al ver gekomen?! Dat laatste stuk gaat hoe dan ook, ook lukken. Ik praat mezelf moed in en stap weer op. Blijft een beetje lastig om vaart te maken als de weg zo schuin is, maar het lukt. Ik heb de Hochköning beklommen! Nu is het tijd om weer verder af te dalen

Met een beweegtijd van een kleine 4 uur kom ik weer bij Sportchalet Viehhofen. Dat laatste stukje omhoog is een taaie, maar ook die lukt. Terwijl ik mijn fiets neerzet en om me heen kijk besef ik mij. Shit! Dit was alweer het laatste ritje deze week, in deze heerlijke omgeving. Balen man, de tijd is zo snel gegaan.. Kon ik nog maar een week blijven.

Ik drink een Colaatje buiten en ga daarna naar boven om te douchen. In de avond ga ik uiteten met de familie en de kids. Super gezellig om alles zo af te sluiten. De data voor de reizen volgend jaar staan gepland en komen zo snel mogelijk online. Maar nu eerst tijd om alles in te pakken, morgen ga ik weer naar huis. Het zit er weer op!

Jij kan ook mee!

In september ga ik weer naar Sportchalet Viehhofen en dan kan jij ook mee! Van 5-9 september en van 9-13 september organiseer ik samen met Sportchalet Viehhofen 2x een Wielrenvakantie voor Fietsvrouwen. Het is een woman only reis waarbij we 3 fietsdagen hebben. Je slaapt met 4 dames in een appartement, wel allemaal in een eigen 1 persoonsbed, maar deelt de slaapkamer met 1 ander. Wil je alleen slapen? Dan kun je voor een meerprijs een eigen kamer of appartement boeken – mits er ruimte is. We zullen in een groep fietsen van verschillende leeftijden maar met allemaal een gezamenlijke liefde voor wielrennen, natuur en reizen!

Deelname aan de reizen zijn op eigen risico. De algemene voorwaarden van Kirstenboerrigter.cc zijn hiervan op toepassing!

Er zijn nog een paar plaatsen vrij!

Wil jij mee tijdens de reis van 5-9 september, boek dan hier je ticket.
Wil jij mee tijdens de reis van 9-13 september, boek dan hier je ticket.